کیت الایزا Hbc آنتی بادی توتال Hbc جهت تشخیص آنتی‌بادی توتال بر علیه آنتی‌ژن هسته ویروس هپاتیت B (Hepatitis B Virus Core Antibody Total) استفاده می شود. 

تستی برای شناسایی، تشخیص و یا پیگیری روند عفونت با ویروس هپاتیت B، یا برای تعیین اینکه آیا واکسن هپاتیت B، سطح دلخواه مصونیت را تولید کرده است.
anti – HBc توتال، هر دو آنتی بادی IgM و IgG برای آنتی ژن هسته ای هپاتیت B هستند که می‌توانند برای کمک به تشخیص عفونت‌های حاد و مزمن HBV مورد استفاده قرار گیرند؛ در پاسخ به آنتی ژن هسته ای تولید شده و معمولاً برای بقیه عمر باقی می‌مانند.

هپاتیت B

پاتیت B عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت ب (HBV) ایجاد می‌شود. آزمایش‌های خون هپاتیت B پروتئین‌های ویروسی (آنتی ژن‌ها) و آنتی بادی‌هایی تولید شده در پاسخ به این عفونت را شناسایی می‌کنند. علاوه بر این می‌توان مواد ژنتیکی (DNA) ویروس را نیز تشخیص یا ارزیابی کرد. با الگوی نتایج آزمایش هپاتیت ب (توتال) می‌توان افراد دارای عفونت فعال،  افرادی که در گذشته در معرض HBV قرار داشته‌اند یا در نتیجه واکسیناسیون مصونیت پیدا کرده‌ند را شناسایی کرد . به طور کلی بیماری هپاتیت با التهاب و گاهی بزرگ شدن کبد مشخص می‌شود. این بیماری می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که یکی از آن‌ها عفونت ناشی از ویروس است. HBV یا ویروس هپاتیت ب یکی از پنج ویروس هپاتیت است که تاکنون شناسایی شده و به طور عمده کبد را آلوده می‌کند. چهار مورد دیگر هپاتیت A، هپاتیت C، هپاتیت D و هپاتیت E هستند.

دلایل انجام تست

•  فرد دارای علائم عفونت هپاتیت B
•   شخصی که در معرض ویروس هپاتیت B قرار گرفته
•   فرد مبتلا به بیماری مزمن کبدی
•  کسی که واکسن هپاتیت B دریافت کرده است
•  فرد در حال درمان HBV
•  غربالگری برای عفونت هپاتیت B در جمعیت‌های در معرض خطر یا در اهداکنندگان خون
• برای تعیین حامل بودن فرد، برای تشخیص عفونت قبلی (مصونیت بعدی)
•  تعیین افزایش مصونیت ناشی از واکسن

انواع تست‌های HBV

چندین تست مختلف وجود دارد که می‌توانند برای شناسایی عفونت فعلی یا قبلی HBV مورداستفاده قرار گیرند.

• برخی از این آزمایش‌ها، آنتی‌بادی‌های تولید شده در پاسخ به عفونت HBV را شناسایی می‌کنند.
• برخی از آنها آنتی‌ژن‌های ویروسی را شناسایی می‌کنند.
•  درحالی‌که بقیه، DNA  ویروسی را تشخیص می‌دهند.

تست anti-HBc Total

این تست به روش RIA، EIA، کمی لومینوسانس با سرم و پلاسما خونی انجام می‌شود که نتیجه آن وجود آنتی بادی برای آنتی ژن هسته هپاتیت B می‌باشد.

جواب تست anti-HBc Total

منفی به معنای عدم حضور آنتی بادی در سرم و نتایج مثبت نشان دهنده عفونت حاد، مزمن و یا ابتلاء اخیر بیمار به ویروس می‌باشد.

در افراد سالمی که بر علیه هپاتیت B واکسینه شده باشند Anti HBc وجود ندارد. بنابراین در افرادی که HBsAb دارند و همزمان Anti HBc هم دارند نشاندهنده ابتلاء قبلی به هپاتیت B می‌باشد.

در نوزادان کمتر از یک ماه در صورت مثبت شدن تست total  Anti HBc، باید تست anti-HBc IgM انجام شود تا احتمال  anti-HBc total مادری که منجر به نتایج مثبت کاذب می‌شود، رد گردد.

نکته: آزمایش HBc Ab ( IgM) به همراه HBc Ab (Total) قابل‌اعتمادترین روش برای وجود عفونت هپاتیت B در مواردی که HBs Ag منفی است؛ می‌باشد.

آنتی‌بادی ضد آنتی‌ژن هسته هپاتیت B (Anti HBc) ، 1 الی 2 هفته بعد از تماس با ویروس هپاتیت B ظاهر می‌شود. در اشخاصی که به‌صورت تدریجی بهبودیافته‌اند میزان این آنتی‌بادی در آن‌ها کاهش می‌یابد و در نهایت ناپدید می‌شود. اما در سرم اشخاصی که به‌صورت ناقل مزمن هستند این آنتی‌بادی همچنان وجود دارد و نشانه وجود تکثیر ویروس در هپاتوسیت‌ها می‌باشد. Anti HBc طی دوره کمون بیماری و قبل از آن که HBs Ab  قابل‌اندازه‌گیری باشد در سرم پیدا می‌شود. در فاصله زمانی میان ناپدیدشدن HBs Ag و پیدایش HBs Ab که هر دو شاخص HBs Ag و HBs Ab غایب می‌باشد وجود Anti HBc می‌تواند تعیین‌کنندهٔ عفونت اخیر  یا آلودگی عفونی بالقوه خونی باشد. در فاز حاد هپاتیت B تیتر بالایی از Anti HBc از نوع IgM مشاهده می‌گردد. در سرم ناقلین مزمن تیتر پایینی از Anti HBc وجود دارد.