کیت الایزا CA 19-9 جهت تشخیص آنتی‌ژن گلیکوپروتئینی CA19-9 بر روی سطح بعضی ‌از سلول‌های سرطانی تولید می‌شود، استفاده می گردد.

آنتی‌ژن CA19-9  چیست؟

آنتی‌ژن سرطانی 9-19 (CA19-9) پروتئینی است که در سطح سلول‌های خاصی وجود دارد.CA19-9 به‌تنهایی باعث سرطان نمی‌شود بلکه پروتئینی است که توسط سلول‌های سرطانی (تومورها) ترشح می‌شود و به‌عنوان نشانگر تومور برای دنبال‌کردن روند سرطان مفید است.

اهمیت اندازه‌گیری آنتی‌ژن CA 19-9

CA 19-9 در اکثر بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده پیشرفته افزایش می‌یابد، اما ممکن است در سایر سرطان‌ها و بیماری‌هایی مانند سرطان کولورکتال، سرطان ریه، سرطان کیسه صفرا، سنگ‌های صفراوی، پانکراتیت، فیبروز کیستیک و بیماری‌های کبدی نیز افزایش یابد.

هدف انجام تست، اندازه‌گیری این آنتی‌ژن در خون و سایر مایعات بدن است. اندازه‌گیری CA19-9 به‌عنوان یک تومور مارکر در ارزیابی روند درمان برخی سرطان‌ها مفید است.
تست CA19-9 برای غربالگری سرطان‌های مختلف از جمله سرطان پانکراس مفید نیست؛ زیرا این آنتی‌ژن در مراحل اولیه سرطان افزایش نمی‌یابد. آنتی‌ژن CA19-9 از آنتی‌ژن گروه ‌خونی لوییس مشتق می‌شود. 5 تا 7 درصد افراد جهان که دارای گروه‌ خونی لوییس منفی هستند، آنتی‌ژن CA19-9 را ترشح نمی‌کنند. تومور مارکر CA19-9 در 70 تا 95 درصد سرطان‌های پانکراس، 50 تا 60 درصد سرطان‌های معده، 60 درصد سرطان‌های کبدی – صفراوی، 30 درصد سرطان‌های کولورکتال و به مقدار کم در سرطان‌های ریه، تخمدان، کلیه یا پروستات افزایش می‌یابد

در بیماری‌های سرطانی زیر افزایش CA19-9 مشاهده می‌شود:

• سرطان پانکراس
• سرطان‌های مرتبط با دستگاه گوارش مانند کولورکتال
• تومورهای سروگردن
• سرطان کبد
• سرطان‌های ریه، تخمدان، کلیه یا پروستات به مقدار کم

در بیماری‌های غیر سرطانی زیر افزایش CA19-9 مشاهده می‌شود:

• بیماری نان نئوپلاستیک
• بیماری التهابی روده IBD
• سیروز کبدی
• بیماری‌های اتوایمیون مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوس سیستمیک و اسکلرودرما

یکی از اهداف اندازه‌گیری CA19-9 افتراق بین بیماری پانکراتیت مزمن و سرطان پانکراس است؛ به این‌ صورت که سطح CA19-9 در سرطان پانکراس افزایش قابل‌ملاحظه‌ای دارد. در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس، اندازه‌گیری سطح   CA19-9 برای مانیتور کردن روند بیماری و میزان اثربخشی درمان کمک‌کننده است.

اساس آزمایش CA19-9

روش‌های الایزا و کمی لومینسانس از جمله روش‌های پرکاربرد  با حساسیت و اختصاصیت بالا در اندازه‌گیری تومورمارکرها هستند.