کاردیولیپین یک فسفولیپید یا چربی حاوی فسفر می‌باشد که در انعقاد خون نقش دارد. گاهی اوقات، سیستم ایمنی با ساخت آنتی‌بادی‌های غیرطبیعی که اتو آنتی‌بادی نامیده می‌شوند به کاردیولیپین حمله می‌کند. در نتیجه، خون در عروق مختلف بدن لخته شده که به این بیماری سندرم آنتی فسفولیپید گفته می‌شود.

کاربرد تعیین غلظت Cardiolipin-IgG & IgM

در تشخیص بیماری سندرم آنتی فسفولیپید (APS) که یک بیماری خودایمنی است و باعث ایجاد لخته خون می‌شود، کاربرد دارد. بسته به این که لخته در کدام ناحیه تشکیل شود عوارض جانبی دارد.

بیمارهای مشتق از لخته خون

• سکته قلبی
• سکته مغزی
• ترومبوز ورید عمقی
• آمبولی ریه
• ترومبوسیتوپنی
• لوپوس
• سقط جنین

تست کاردیولیپین چیست؟

آزمایش anticardiolipin حضور دو نوع از آنتی‌بادی‌های کاردیولیپین شامل IgG و IgM  را در خون بررسی می‌کند که مقادیر بالای آن­ها می‌تواند ریسک ایجاد لخته‌های خونی مکرر در سرخرگ و سیاهرگ‌ها را افزایش دهد. این آزمایش به روش الایزا ( enzyme-linked immunosorbent assay ) انجام شده و می‌تواند هر دو آنتی‌بادی کاردیولیپین را باهم و یا به‌صورت مجزا اندازه‌گیری و بررسی کند.

روش تعیین غلظت Cardiolipin-GM

سنجش Cardiolipin-IgG & IgM  در روش الایزا با استفاده از میکروپلیت‌های پوشش داده شده با آنتی‌بادی جذبی خاص برای پروتئین C انسانی طراحی شده. پلاسمای رقیق شده بیمار در چاهک‌ها انکوبه و کاردیولیپین‌های موجود در پلاسما به آنتی‌بادی وصل می‌شود. بخش‌های غیرمتصل با شستشو حذف و پس از آن آنتی‌بادی ضدانسانی قابل تشخیص است. در ادامه کاردیولیپین به آنزیم پراکسیداز کونژوگه و انکوبه شده. با کمپلکس آنتی‌ژن – آنتی‌بادی روی سطح میکرو چاه واکنش می‌دهد. پس از انکوباسیون، دوباره بخش‌های غیرمتصل شسته می‌شوند. به محصول باقی‌مانده سوبسترای TMB افزوده تا یک واکنش رنگ‌سنجی آنزیمی (آبی) ایجاد کند که با اسید رقیق شده متوقف می‌شود (رنگ به زرد تغییر می‌کند). دستگاه الایزا داده‌ها را به‌صورت نمودار تحویل می‌دهد که می‌توان با استفاده از منحنی تهیه شده از پلاسمای مرجع ارائه شده به همراه کیت، درصد غلظت نسبی آنتی‌ژن ها را در پلاسمای بیمار تعیین کرد.