کیت الایزا Hbc آنتی بادی IgM

کیت الایزا Hbc آنتی بادی IgM جهت تشخیص آنتی‌بادی IgM بر علیه آنتی‌ژن هسته ویروس هپاتیت B استفاده می شود. 

تستی برای شناسایی، تشخیص و یا پیگیری روند عفونت با ویروس هپاتیت B، یا برای تعیین اینکه آیا واکسن هپاتیت B، سطح دلخواه مصونیت را تولید کرده است. آنتی‌بادی IgM برای آنتی‌ژن هسته‌ای هپاتیت B است. آنتی‌ژن هسته‌ای هپاتیت B فقط در سلول‌های کبد آلوده وجود دارد؛ نمی‌تواند در خون شناسایی شود. اولین آنتی‌بادی تولید شده پس از عفونت با HBV است؛ برای تشخیص عفونت حاد استفاده می‌شود.

دلایل انجام تست

•  فرد دارای علائم عفونت هپاتیت B
•   شخصی که در معرض ویروس هپاتیت B قرار گرفته
•   فرد مبتلا به بیماری مزمن کبدی
•  کسی که واکسن هپاتیت B دریافت کرده است
•  فرد در حال درمان HBV
•  غربالگری برای عفونت هپاتیت B در جمعیت‌های در معرض خطر یا در اهداکنندگان خون
• برای تعیین حامل بودن فرد، برای تشخیص عفونت قبلی (مصونیت بعدی)
•  تعیین افزایش مصونیت ناشی از واکسن

انواع تست‌های HBV

چندین تست مختلف وجود دارد که می‌توانند برای شناسایی عفونت فعلی یا قبلی HBV مورداستفاده قرار گیرند.

• برخی از این آزمایش‌ها، آنتی‌بادی‌های تولید شده در پاسخ به عفونت HBV را شناسایی می‌کنند.
• برخی از آنها آنتی‌ژن‌های ویروسی را شناسایی می‌کنند.
•  درحالی‌که بقیه، DNA  ویروسی را تشخیص می‌دهند.

تست IgM anti-HBc

این تست به روش RIA، EIA، کمی لومینوسانس با سزم خونی انجام می شود که نتیجه آن وجود آنتی بادی Igm برای آنتی ژن هسته هپاتیت B می باشد.

جواب تست IgM anti-HBc

در تشخیص هپاتیت حاد B بکار می‌رود. نتایج مثبت آن به معنای این است که فرد در طی ۶ ماه گذشته مبتلا به هپاتیت B شده است.

نکته:  آزمایش HBc Ab ( IgM) به همراه HBc Ab (Total) قابل‌اعتمادترین روش برای وجود عفونت هپاتیت B در مواردی که HBs Ag منفی است؛ می‌باشد.

آنتی‌بادی ضد آنتی‌ژن هسته هپاتیت B (Anti HBc) ، 1 الی 2 هفته بعد از تماس با ویروس هپاتیت B ظاهر می‌شود. در اشخاصی که به‌صورت تدریجی بهبودیافته‌اند میزان این آنتی‌بادی در آن‌ها کاهش می‌یابد و در نهایت ناپدید می‌شود. اما در سرم اشخاصی که به‌صورت ناقل مزمن هستند این آنتی‌بادی همچنان وجود دارد و نشانه وجود تکثیر ویروس در هپاتوسیت‌ها می‌باشد. Anti HBc طی دوره کمون بیماری و قبل از آن که HBs Ab  قابل‌اندازه‌گیری باشد در سرم پیدا می‌شود. در فاصله زمانی میان ناپدیدشدن HBs Ag و پیدایش HBs Ab که هر دو شاخص HBs Ag و HBs Ab غایب می‌باشد وجود Anti HBc می‌تواند تعیین‌کنندهٔ عفونت اخیر  یا آلودگی عفونی بالقوه خونی باشد. در فاز حاد هپاتیت B تیتر بالایی از Anti HBc از نوع IgM مشاهده می‌گردد. در سرم ناقلین مزمن تیتر پایینی از Anti HBc وجود دارد.