توضیحات

مقدمه:

در نتیجه فعالیت سیستم انعقادی و تشکیل فیبرین و شبکه فیبرینی در محل جراحت، این شبکه بعد از بهبود محل آسیب دیده توسط پلاسمین شکسته شده و از بدن حذف می گردد. حاصل عمل پلاسمین روی فیبرین، تولید قطعات کوچک FDP یا محصولات تولید شده از تخریب فیبرین می باشد که از جمله این محصولات D-Dimer می باشد.

D-Dimer در حالت طبیعی در بدن غیر قابل ردیابی می باشد. این آزمایش یک آزمایش ساده و تائیدی برای DIC است. در هنگام تجزیه یک لخته فیبرینی با درمان ترومبولیتیک سطح D-Dimer می تواند افزایش پیدا کند. در ترومبوز وریدی عمقی (DVT)، آمبولی ریوی، آنمی سلول داسی شکل و بدخیمی ها سطح D-Dimer افزایش پیدا می کند.

موارد مصرف کیت تعیین کیفی و نیمه کمی D-Dimer در پلاسمای انسانی بایرکس فارس:

تعیین کیفی و نیمه کمی D-Dimer در پلاسمای انسانی

روش: لاتکس (مشاهده آگلوتیناسیون) اساس آزمایش:

آزمایش D-Dimer لاتکس یک آزمایش آگلوتیناسیون اسلایدی سریع است که برای تشخیص کیفی و نیمه کمی D-Dimer در پلاسما استفاده میشود. معرف حاوی ذرات پوشیده شده با آنتی۔ بادی های ضد D-Dimer انسانی است که در حضور D-Dimer موجود در پلاسما بیمار آگلوتینه میشود.

اختصاصیت تشخیصی:

اختصاصیت تشخیصی توانایی آزمایش در جستجوی عدم وجود بیماری است و اشاره به احتمال نتایج منفی در افراد غیر بیمار دارد. جهت بررسی اختصاصیت کیت، تعدادی نمونه بیمار با جواب منفی آزمایش D-Dimer که از منفی بودن آن ها اطمینان حاصل شده با کیت بایر کس فارس آزمایش گردیده است و اختصاصیت تشخیصی کیت بایر کس فارس برابر با ۹۸% می باشد.

حساسیت تشخیصی:

حساسیت تشخیصی توانایی آزمایش در جستجوی وجود بیماری است و اشاره به احتمال نتایج مثبت در افراد بیمار را دارد، جهت بررسی حساسیت تشخیصی کیت، تعدادی نمونه بیمار با جواب مثبت آزمایش D-Dimer، که از مثبت بودن آن ها اطمینان حاصل شده با کیت با پر کس آزمایش گردیده و حساسیت تشخیصی کیت بایر کس قارس برابر با ۹۹% می باشد.

دانلود کاتالوگ کیت تعیین کیفی و نیمه کمی D-Dimer در پلاسمای انسانی بایرکس فارس (فارسی)