هنگامی که سطح گلوکز خون بعد از غذا افزایش می یابد، انسولین آزاد شده تا  گلوکز به سمت سلول های بافتی، به ویژه سلول های ماهیچه ای و چربی حرکت کند و برای تولید انرژی استفاده شود. پس از آن انسولین کبد را وادار می کند که گلوکز باقیمانده خون را به عنوان گلیکوژن (برای ذخیره انرژی کوتاه مدت) ذخیره و یا از آن برای تولید اسیدهای چرب استفاده کند. گلیکوژن در نهایت توسط سلول‌های چربی (بافت چربی) برای سنتز تری گلیسیرید استفاده می‌شوند تا پایه ذخیره انرژی طولانی‌مدت و متمرکز تری را تشکیل دهند.