توضیحات

هر مونومر فیبرین شامل دو دُمین D، که هر کدام در یکی از انتهاهای مولکول قرار میگیرند و یک دُمین مرکزی E است. پلیمریزه شدن مونومرهای فیبرین در نتیجه اتصال دومین های D انتهایی مونومرهای مختلف به یکدیگر (اتصال انتها به انتهای مونومرها) صورت گرفته و منجر به تشکیل فیبرین نامحلول یا لخته فیبرینی میشود. به عبارت دیگر بخشهای D- دایمر در نتیجه تشکیل اتصال عرضی (Cross-linkage) دمینهای D رشته های فیبرین مختلف تشکیل میشوند که به وسیلة فاکتور XIIIa کاتالیز میشود. در تشکیل پلیمرهای فیبرینی علاوه بر اتصال انتها به انتهای مونومرها، اتصالات جانبی بین دُمین میانی E یک مونومر با دُمین-های D مونومرهای دیگر نیز تشکیل میشود که باعث ایجاد شبکه فیبرینی میگردد. بنابراین، تشخیص D- دایمر در پلاسما تنها موید شکسته شدن یا لیز شدن فیبرین های Cross-link شده است.

فرآیند فیبرینولیز عبارت است از حل شدن (تجزیه شدن) کنترل شده لخته ها که در هنگام بهبودی زخمها صورت میگیرد. علاوه براین، فرآیند فیبرینولیز در هنگام تشکیل لخته نیز به میزان محدودی و به عنوان مکانیسمی در جهت محدود کردن تشکیل لخته مازاد، انجام میشود. پلاسمین آنزیم اصلی دخیل در فرآیند فیبرینولیز است، این آنزیم باعث هیدرولیز پروتئولیتیک شبکة فیبرینی و ایجاد محصولات محلول حاصل از تجزیه فیبرین یا FDP (Fibrin Degradation Products) با اندازه های مختلف می¬کند که شامل قطعات X، Y، E و D-دایمرهای D-D میباشند. افزایش میزان D-دایمر در خون نشاندهندة تشکیل ترومبوس (لخته خونی غیرمتحرک در طول دیواره یک رگ خونی) و افزایش فیبرینولیز است. علاوه براین، بالا بودن سطح D-دایمر با بیماریهای مختلفی مانند تومورهای بدخیم، عوارض زایمان، آسیب-های عروقی و سندرم انعقاد درون عروقی منتشر (DIC) مرتبط است.

دریافت فایل کاتالوگ کیت بیوشیمی D-dimer پیشتاز طب

مطالب مرتبط

• کیت بیوشیمی کنترل D-dimer پیشتاز طب
• کیت تعیین کمی دی دایمر (D-Dimer) در پلاسمای انسانی بایرکس فارس
• کیت تعیین کیفی و نیمه کمی D-Dimer در پلاسمای انسانی بایرکس فارس