توضیحات

مشخصات و کاربرد محیط کشت لوفلر بهارافشان

محیط کشت لوفلر بهارافشان برای جداسازی اولیه و ثانویه میکروارگانیسم ها استفاده می شود. همچنین جهت کشت میکروارگانیسم های بیماری زا موجود به خصوص در ناحیه گلو و بینی کاربرد دارد. از نظر اسیدی PH محیط تقریبا خنثی می باشد (7.6 +/- 0.3). این محیط قابلیت باریابی پس از انکوباسیون طولانی مدت را دارد.

محیط لوفلر چیست؟

محیط کشت لوفلر برای کشت کورینه باکتریوم در سال 1887 توسط دانشمندی به نام Loeffler ساخته شد. محیط کشت لوفلر حاوی موارد زیر است:

• سرم اسب
• عصاره گوشت گاو
• پپتون های پروتئوز و دکستروز می باشد.

کورینه باکتریوم دیفتری یک باکتری گرم مثبت بی هوازی اختیاری است که می تواند غشا های مخاطی دستگاه تنفسی فوقانی را تحت تاثیر قرار دهد.

محیط لوفلر باید به موازات سرم تلوریت آگار برای جداسازی انتخابی کورینه باکتریا استفاده شود. برای تشخیص کروموژنز، پروتئولیز و تولید آسکوسپورها استفاده از محیط کشت لوفلر بهارافشان می تواند مفید باشد.

ویژگی فیزیکی محیط کشت لوفلر

محیط کشت لوفلر یک محیط جامد است که برای استفاده در روش های کیفی برای کشت Corynebacterium diphtheriae از نمونه های بالینی توصیه می شود.

همانطور که گفته شد محیط کشت لوفلر بهارافشان برای کشت کورینه باکتریوم استفاده میشود. این محیط حاوی سرم اسب،عصاره گوشت گاو، پپتون های پروتئوز و دکستروز می باشد. کورینه باکتریوم دیفتری یک باکتری گرم مثبت بی هوازی اختیاری است که می تواند غشا های مخاطی دستگاه تنفسی فوقانی ایجاد یماری کند. غشای کاذب خاکستری در گلو از ویژگی های بیماری دیفتری می باشد.

این باکتری از طریق قطرات و یا توسط تماس به افراد حساس منتقل می‌گردد. س‍‍‍پس باسیل ها بر روی غشاهای مخاطی یا خراش های پوستی رشد می کنند و آ‌‌نهایی که توکسین زا هستند شروع به تولید توکسین می نمایند. تمام کورینه دیفتریه های سم زا قادر به ایجاد اگزوتوکسین تولید کننده بیماری، مشابه می باشند.