آنتی‌بادی ضد فسفولیپیدها، از اجزای غشاهای بیولوژیکی و اختصاصی هستند. فسفولیپیدهایی مانند کاردیولیپین، فسفاتیدیل اینوزیتول، اتانول آمین، کولین، اسفنگومیلین و اسید فسفاتیدیک. آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید اغلب در سرم بیماران مبتلا به لوپوس سیستمیک، اریتماتوز (SLE) و بیماری‌های دیگر می‌باشد، که توسط کیت الایزا فسفولیپید تشخیص داده می شود.

بیماری‌های مشتق از آنتی بادی ضد فسفولیپید

این آنتی‌بادی‌ها  (IgG/IgM) در ترومبوز سرخرگی و سیاهرگی، سقط جنین خودبه‌خودی و انفارکتوس جفت دیده می‌شوند. همچنین در بدخیمی‌ها، لوپوس القا شده با دارو، بیماری‌های مزمن و بیماری‌های عفونی نیز ترشح می‌شوند.

روش تعیین غلظت phospholipid-Screen-GM

Phospholipid-Screen یک آنزیم ایمونواسی فاز جامد برای تشخیص کیفی آنتی‌بادی‌های IgG و IgM علیه فسفولیپیدها در سرم انسانی می‌باشد. در میکروپلیت‌های کیت، هر چاهک  با ß2-گلیکوپروتئین I انسانی بسیار خالص، کاردیولیپین و فسفاتیدیل کولین پوشیده شده است. این روش کمکی در تشخیص و تخمین خطر ترومبوز در بیماران مبتلا به این بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک است. نمونه‌های سرم رقیق‌شده در میکروپلیت‌های پوشش و با مواد خاص انکوبه می‌شوند. آنتی‌ژن – آنتی‌بادی‌های بیمار در صورت وجود در نمونه به آنتی‌ژن متصل می‌شوند. بخش‌های غیرمتصل در مرحله این شسته می‌شود. سپس ایمونوگلوبولین‌های کونژوگه با آنزیم پراکسیداز انکوبه و با کمپلکس آنتی‌ژن – آنتی‌بادی نمونه‌ها در میکروپلیت‌ها واکنش نشان می‌دهند. بعد شستشوی دوباره به محصول TMB-substrate  افزوده تا ایجاد یک واکنش رنگ‌سنجی آنزیمی (آبی) که با اسید رقیق (تغییر رنگ به زرد) متوقف می‌شود. سپس داده‌ها از دستگاه الایزا به‌صورت نمودار استخراج می‌شود.