آزمون بندیکت برای آزمایش کربوهیدرات های ساده

آزمون بندیکت یا Benedict’s Test برای آزمایش کربوهیدرات های ساده استفاده می شود. آزمایش بندیکت قندهای احیا کننده (مونوساکارید و برخی از ساکاریدها) را که دارای گروه های عملکردی آزاد کتون یا آلدهید هستند ، مشخص می کند. از محلول بندیکت می توان برای آزمایش وجود گلوکز در ادرار استفاده کرد.

بعضی از قندها مانند گلوکز قندهای احیا کننده نامیده می شوند زیرا قادر به انتقال هیدروژن ها (الکترون ها) به سایر ترکیبات هستند، روندی به نام احیا. هنگامی که قندهای کاهش دهنده با معرف بندیکت مخلوط شده و گرم می شوند، واکنش کاهش باعث تغییر رنگ واکنش بندیکت می شود. رنگ آن از سبز تا قرمز تیره (آجری) یا زنگ زده قهوه ای متفاوت است، بسته به میزان و نوع شکر.

معرف آزمون بندیکت

معرف کمی Benedict حاوی تیوسیانات پتاسیم است و برای تعیین میزان قند کاهنده استفاده می شود. این محلول رسوبی از تیوسیانات مس تشکیل می دهد که به رنگ سفید است و می توان از آن در تیتراسیون استفاده کرد. تیتراسیون باید به جای نمونه برای کالیبراسیون با محلول گلوکز 1٪ تکرار شود

اصول آزمون بندیکت

وقتی محلول بندیکت و کربوهیدرات های ساده گرم می شوند ، محلول به قرمز نارنجی / قرمز آجری تغییر می یابد. این واکنش ناشی از خاصیت کاهش کربوهیدرات های ساده است. یون های مس (II) موجود در محلول بندیکت به یون های مس (I) تبدیل می شوند ، که باعث تغییر رنگ می شود.

اکسید مس قرمز (I) تشکیل شده در آب نامحلول است ودر محلول رسوب می کند.  با افزایش غلظت کاهش قند، هرچه رنگ نهایی نزدیک به قرمز آجری باشد و رسوب تشکیل شده بیشتر شود. گاهی اوقات یک جامد قرمز آجری ، اکسید مس از محلول رسوب می کند و در پایین لوله آزمایش جمع می شود.

کربنات سدیم شرایط قلیایی مورد نیاز برای واکنش ردوکس را فراهم می کند. کمپلکس سدیم با یون های مس (II) به طوری که در هنگام ذخیره سازی به یون های مس (I) تخریب نشوند.

کربوهیدرات های پیچیده مانند نشاسته با آزمایش بندیکت واکنش مثبتی نشان نمی دهند مگر اینکه در اثر حرارت یا هضم شکسته شوند. قند (دی ساکارید) قند غیر احیا کننده است و همچنین با ید یا با واکنش بندیکت واکنش نشان نمی دهد. شکر باید به اجزای آن گلوکز و فروکتوز تجزیه شود و آزمایش گلوکز مثبت باشد اما آزمایش نشاسته هنوز منفی است.

ترکیب و تهیه محلول بندیکت آزمون بندیکت

محلول بندیکت یک محلول قلیایی به رنگ آبی پررنگ است که برای آزمایش وجود گروه عملکرد آلدئید – CHO استفاده می شود.

یک لیتر محلول بندیکت را می توان از 100 گرم کربنات سدیم بی آب ، 173 گرم سیترات سدیم و 17.3 گرم سولفات مس (II) پنتاهیدرات تهیه کرد.

روش آزمون بندیکت

تقریباً 1 میلی لیتر از نمونه در یک لوله آزمایش تمیز قرار می گیرد.

2 میلی لیتر (10 قطره) معرف بندیکت (CuSO4) در لوله آزمایش قرار می گیرد.

سپس محلول به مدت 3-5 دقیقه در یک حمام آب در حال جوش گرم می شود.

تغییر رنگ در محلول لوله های آزمایش یا تشکیل رسوب را مشاهده کنید.

نتیجه تفسیر آزمون بندیکت

• اگر رنگ هنگام جوشیدن به سبز تغییر کند ، در این حالت 0.1 تا 0.5 درصد قند در محلول وجود دارد.
• اگر رنگ آن به زرد تغییر کند ، 0.5 تا 1 درصد قند وجود دارد.
• اگر به نارنجی تغییر کند ، به این معنی است که 1 تا 1.5 درصد قند وجود دارد.
• اگر رنگ به قرمز تغییر کند ، در این صورت 1.5 تا 2.0 درصد قند وجود دارد.
• و اگر رنگ به قرمز آجری تغییر کند ، به این معنی است که بیش از 2 درصد قند در محلول وجود دارد.

Pozitive Benedict’s Test: تشکیل رسوب مایل به قرمز در عرض سه دقیقه. کاهش قندهای موجود. مثال: گلوکز

Negative Benedict’s Test: بدون تغییر رنگ (آبی باقی می ماند). کاهش قندهای موجود. مثال: ساکاروز.

لینک های مفید آزمون بندیکت

• مطالعه بیشتر
• مشاهده پرتکول های مرتبط