امروزه بر اثر استفاده بی رویه از داروها و دز نامناسب آن ها در جوامع بشری مقاومت های دارویی و باکتری های مقاوم زیادی به وجود آمده است که این خود موجب تولید روز افزون دارو های جدید و صرف هزینه های فراوان در این راه است. در هنگام مراجعه ی بیماران به علت بیماری خاص، علاوه بر نیاز به تشخیص نوع آنتی بیوتیک، دز مناسب آن نیز باید مد نظر قرار گیرد. برای تعیین نوع آنتی بیوتیک، از روش آنتی بیوگرام و برای تعیین دز مناسب، از کمترین غلظت آنتی بیوتیکی برای ممانعت از رشد (MIC)استفاده می شود. منظور از MIC، غلظتی از یک آنتی بیوتیک است که می‌تواند رشد باکتری را در شرایط آزمایشگاهی مهار کند می باشد.
این تست به دو شکل میکرو و ماکرو دایلوشن انجام می گیرد روش میکرو دایلوشن در میکروپلیت های ۹۶ خانه انجام می شود و روش ماکرودایلوشن در درون لوله آزمایش انجام میگیرد . اساس کار در هر دو روش بر اساس تهیه رقت از آنتی بیوتیک به منظور تعیین دز مناسب می باشد.
(MIC 50): برابر است با غلظتی از آنتی بیوتیک که مانع رشد ۵۰ درصد از باکتری ها گردد (دقیق ترین و با ارزش ترین غلظت است. )
MIC 90 برابر است با غلظتی از آنتی بیوتیک که مانع رشد ۹۰ درصد باکتری می شود که با CMA برابر است
MIC 99 برابر است با غلظتی از آنتی بیوتیک که مانع رشد ۹۹ درصد باکتری می شود .
ارزش ثبت شده ی MIC به عنوان کم ترین غلظت از عامل مورد سنجش قرار گرفته است که مهار رشد ضدمیکروبی قابل توجهی از میکروارگانیسم آزمایش شده را نشان می دهد و معمولا بر اساس میلی گرم بر میلی لیتر و یا میلی گرم بر لیتر بیان می شود.
لینک های مفید
Share It