برخی از باکتری ها نه تنها می توانند آنتی بیوتیک ها را تحمل کنند، بلکه آنها را به غذا تبدیل می کنند. تا به حال، دانشمندان اطلاعات محدودی درباره اینکه چگونه باکتری ها با خیال راحت می توانند آنتی بیوتیک ها را مصرف کنند، داشتند، اما تحقیقات جدید مراحل کلیدی در این فرایند را روشن می کند. محققان گفتند این یافته ها می تواند منجر به راه های جدید برای از بین بردن آنتی بیوتیک ها از زمین و آب شود. آلودگی محیط زیست به آنتی بیوتیک باعث مقاومت در برابر دارو می شود و توانایی ما در درمان عفونت های باکتریایی را تضعیف می کند.
شیوه های مدرن صنعتی و کشاورزی باعث افزایش مقاومت آنتی بیوتیک به اشباع شدن با محیط زیست با داروهای فعال می شود. در هند و چین که اکثریت عظیمی از آنتی بیوتیک های جهان را تولید می کنند، کارخانه های دارویی گاهی اوقات دفن زباله های آنتی بیوتیک را به آبراه های محلی می اندازند. در ایالات متحده، برخی از کشاورزان برای غذا دادن به حیوانات خود، آنتی بیوتیک ها را اضافه می کنند که باعث تولید مواد زائد شده می شود. باکتری ها به راحتی مواد ژنتیکی را به اشتراک می گذارند. بنابراین وقتی آنتی بیوتیک ها آب و خاک را نفوذ می کنند، باکتری های ساکن توسط انتشار ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک از طریق جامعه پاسخ می دهند.
محققان می خواستند بدانند چگونه بعضی از باکتری های محیطی نه تنها آنتی بیوتیک ها را مقاومت می کنند، بلکه بر آنها تأثیر می گذارند. آنها چهار گونه از گونه های مرتبط با باکتری خاک را مطالعه کردند که در رژیم غذایی تنها پنی سیلین رشد می کنند. محققان سه مجموعه متمایز از ژن ها را یافتند که در هنگام استفاده باکتری از پنی سیلین فعال بوده و در هنگام استفاده باکتری از قند به عنوان منبع غذایی غیر فعال بودند. سه مجموعه ژن ها به سه مرحله باکتری مربوط می شوند تا یک ترکیب کشنده را به یک وعده تبدیل کنند.
تمام باکتری ها با خنثی کردن بخش خطرناک آنتی بیوتیک شروع می کنند آنها یک بخش خوشمزه را از بین می برند و آن را می خورند. درک مراحل مربوط به تبدیل آنتی بیوتیک به مواد غذایی می تواند به محققان باکتری های مهندسی زیست محیطی کمک کند تا خاک و آبراه های آلوده را با آنتی بیوتیک ها را پاک کنند و در نتیجه، گسترش مقاومت به آنتی بیوتیک ها را کاهش دهند. بیش از یک گونه قابل اطمینان از قبیل E.coli به طور بالقوه می تواند برای حذف آنتی بیوتیک ها از زمین های آلوده یا آب مورد استفاده قرار گیرد.
Crofts و Dantas نشان دادند E. coli توانایی زنده ماندن و رشد در حضور پنی سیلین داشته باشند. باکتری به طور معمول نیاز به قند دارد، اما با تغییرات ژنتیکی و اضافه کردن یک پروتئین کلیدی، رژیم غذایی پنی سیلین بدون شکر رشد کرد. کرافت گفت: “با برخی از مهندسی های هوشمند، ما ممکن است قادر به تغییر باکتری ها برای شکستن آنتی بیوتیک ها در محیط زیست باشیم.” و با این روش به راحتی می توان با استفاده از روش های مهندسی ژنتیک بواسطه ی باکتری های هوشمند از مقاومت دارویی بیشتر و آلودگی آب و خاک جلوگیری شود.
لینک های مفید
- برای مشاهده ی رفرنس اصلی این مطلب اینجا کلیک کنید.
دیدگاهها: ۱ دیدگاه
ممنون از مطلب ارزشمندتون